اقامتگاه بومگردی، هتل 5 ستاره نیست - مجله فروشگاه

در سالیان گذشته تعداد اقامتگاه های بومگردی در کشور افزایش یافته است؛ با این وجود، هنوز تصویر روشنی از خدمات و سبک جهانگردی ارائه شده در این مراکز وجود ندارد. بسیاری از مردم از اقامت در بومگردی ها توقع دریافت خدماتی مشابه هتل ها را دارند و نبود تختخواب، تلویزیون یا حمام اختصاصی را نشانه ضعف واحد اقامتی می دانند.

این در حالی است که جهانگردان خارجی که از ایران بازدید می نمایند، عموما دیدگاهی متفاوت از بوم گردی ها دارند و آن ها را محلی برای تجربه زیست به سبک جامعه محلی می دانند و از آن لذت می برند.

نامطابق بودن معیارها

با نشستن پای صحبت های کارشناسان حوزه بومگردی ها، متوجه می شوید بسیاری از آن ها معتقدند که توقع مردم کشورمان از بومگردی ها مطابق با معیارهای جهانی نیست. در واقع در شرایطی که جهانگردان سایر کشورها برای کسب تجربه ای متفاوت و آشنایی با جامعه محلی به بومگردی ها می روند، ایرانیان صرفا برای کاهش هزینه هایشان به این اقامتگاه ها روی آورده اند. نتیجه چنین رویکردی، گله گزاری های همیشگی مردم از مطلوب نبودن خدمات رفاهی در اقامتگاه های بومگردی است.

اکبر منصوری، عضو جامعه حرفه ای اقامتگاه های بوم گردی ایران، در این خصوص به خبرنگار خبرنگاران گفت:

در مرحله نخست باید توجه داشته باشید که واژه بومگردی از اکولاج (ecolodge) گرفته شده که اکو به معنای محیط زیست و لاج به معنای کلبه است؛ بنابراین در این نوع از جهانگردی، جهانگرد به خارج از محیط شهری رفته و وارد فضای بکر شده و در اقامتگاهی زندگی و شب مانی می نماید.

وی اضافه نمود:

جهانگرد در طول روز در محیط اطراف گشت وگذار می نماید و شب را در اقامتگاه سپری می نماید. از چنین سبک جهانگردی نباید توقع اقامت در یک هتل پنج ستاره داشت.

تغییر سلیقه جهانگردان

در سال های اخیر، سلیقه جهانگردان در مورد سفر و جهانگردی در سطح جهان در حال تغییر است. منصوری، عضو جامعه حرفه ای اقامتگاه های بوم گردی ایران، در این خصوص گفت:

ذائقه جهانگردان در جهان دارد تغییر می نماید و تمایل عمومی به سمت جهانگردی های ماجراجویانه است. در جهان انواع مختلفی از جهانگردی عشایری و در کنار آن، اقامت در بومگردی ها متداول شده است. در ایران نیز بیشتر جهانگردانی که به کشورمان می آیند جهانگردان فرهنگی هستند و در پی تجربه اقامت در هتل های لاکچری نیستند. هدف این جهانگردان اکثرا این است که مکان های تاریخی را ببینند. در فرانسه هم که رتبه اول را در زمینه جذب جهانگرد با آمار 85میلیون جهانگرد ورودی در سال دارد، مردم به خاطر ساحل فرانسه به آن سفر نمی نمایند؛ بلکه می خواهند برج ایفل، نوتردام و میراث فرهنگی این کشور را از نزدیک مشاهده نمایند.

وی خاطر نشان کرد:

قصدم این است که بگویم کوشش بومگردی ها کار کردن روی اصالت است. توجه داشته باشید که جهانی آینده از دو بحران رنج می برد؛ یکی بحران آب که تمام جهان خصوصا ایران با آن درگیر می شوند و دیگری بحران هویت. در ایران اگر بخواهیم روی هویت کار کنیم، این بومگردی ها هستند که این کار را انجام می دهند و روی هویت و اصالت کار می نمایند. این نکته برای جهانگردان خارجی بسیار حائز اهمیت است.

این فعال صنعت جهانگردی ابراز داشت:

جهانگرد استرالیایی داشتم که او را به آهنگری سنتی بردم و آنجا برایش یک نعل اسب درست کردند. او می گفت قدمت آهنگری شما از کشور من بیشتر است و از این لذت می برد که مردم ایران خصوصا در روستا ها و در میان عشایر همچنان اصالت خود را حفظ نموده اند

سلیقه متفاوت جهانگردان ایرانی

یکی از نکات با اهمیت در مورد بومگردی ها آن است که فرصت ارتباط با جوامع محلی را به جهانگردان می دهند. با اقامت در یک اقامتگاه بومگردی که در روستایی ییلاقی قرار گرفته، جهانگردان می توانند زندگی و فرهنگ عشایر را از نردیک ببینند و تجربه ای متفاوت کسب نمایند.

منصوری در این خصوص ابراز داشت:

در تمام جهان کلا 14 کشور هستند که همچنان عشایر دارند؛ این در حالی است که در خود ایران بالای 14 نوع عشایر اعم از بلوچ، شاهسوند، کرمانج، بلوچ و... در حال زیست هستند. عشایر ایران اکثرا همچنان سبک و سیاق زندگی گذشته خود را حفظ نموده اند و جهانگردان خارجی نیز خیلی مشتاق هستند که آن ها را ببینند؛ اما مردم ایران ذائقه جهانگردی شان تفاوت دارد و سلیقه رایج این است که در جایی سرسبز اقامت نمایند و شاید کنار آن، بساط جوجه و کبابشان هم به راه باشد. به نظرم در داخل کشور در بحث جهانگردی فرهنگی برای مردم خودمان بسیار ضعیف عمل نموده ایم.

وی اضافه نمود:

به عنوان نمونه استان اردبیل را در نظر بگیرید؛ یک اثر ثبت جهانی به نام شیخ صفی الدین در آنجا وجود دارد و شاه اسماعیل که موسس سلسله صفویه بوده نیز در این استان دفن شده است. جهانگردان خارجی خیلی مشتاق هستند که بیایند و آرامگاه را ببینند؛ اما برای خود ساکنان اردبیل و حتی برای مردم ایران این موضوع خیلی جذابیت ندارد. خیلی از ایرانی ها می گویند برویم یک مکان تاریخی را ببینیم که چه گردد؟ ترجیح می دهند آهنگ پخش گردد و لحظاتی را خوش باشند. به نظرم نوع نگاه به شکل و سیاق اقامت در اماکن جهانگردی خیلی به این مربوط است که به موضوع از نگاه جهانگردان فرهنگی خارجی یا از نگاه معمول جهانگردان ایرانی نگاه کنیم و این دو می تواند خیلی متفاوت باشد.

با توجه به شرایط فعلی و نوع نگاه مردم به بومگردی ها، به نظر می رسد که ضروری است مسئله آموزش در مورد کم و کیف و خدمات ارائه شده در بومگردی ها جدی تر گرفته گردد. مردم باید بدانند در یک بومگردی چه خدماتی ارائه می گردد و چه تجربه هایی کسب می نمایند.

افزون بر این، تفاوت بومگردی با هتل یا خانه مسافر باید برای مردم کشورمان روشن گردد. برای شکل گیری ذهنیت صحیح در مورد اهداف و کم وکیف اقامتگاه های بومگردی، ساخت برنامه های تلویزیونی و فراوری محتوای مرتبط در سایت ها و شبکه های اجتماعی می تواند بیشتر طرف توجه قرار گیرد. بعلاوه گنجاندن سرفصل های مناسب در مورد جهانگردی در دروس دانش آموزان نیز می تواند یاری کند که اهمیت و جایگاه اماکن تاریخی و فواید کسب تجربه در بومگردی ها برای نسل بعدی شفاف تر گردد.

نظر شما در مورد شرایط اقامتگاه های بومگردی چیست؟ از اقامت در بومگردی ها چه توقعی دارید؟ فکر می کنید اهمیت تجربه زندگی به شیوه مردم محلی در چیست؟ رسانه خبرنگاران آماده انتشار نظرات مختلف در مورد اقامتگاه های بومگردی و انتظارات مردم از آن ها است.