شهاب سنگ سقوط کرده به زمین می تواند از یک سیارک غول پیکر آمده باشد - مجله فروشگاه

یک سیارک غول پیکر در جایی در منظومه شمسی وجود دارد و یک سنگ عظیم را به سوی زمین پرتاب کرده است. نشانه این سنگ فضایی مرموز، شهاب سنگی سرشار از الماس است که در سال 2008 در سودان سقوط کرد.

ناسا این شهاب سنگ 9 تنی (8200 کیلوگرمی) با عرض 4 متر را پیش از برخورد به سیاره و در حال حرکت به سوی زمین مشاهده و ردیابی کرده بود. بدین ترتیب پژوهشگران در صحرای سودان حاضر شدند تا باقی مانده این شهاب سنگ غیرمعمول و غنی را جمع آوری کنند. اکنون، یک مطالعه تازه جدید درباره یکی از این شهاب سنگ ها نشان می دهد که ممکن است این شهاب سنگ از یک سیارک غول پیکر به اندازه سیاره کوتوله سرس (Ceres) که عظیمترین جرم کمربند سیارک ها در منظومه شمسی است، جدا شده باشد.

• سیاره های فراخورشیدی غنی از کربن می توانند مخازن عظیم الماس باشند

حدود 4.6 درصد از شهاب سنگ های روی زمین، از جمله این شها سنگ معروف به آلماهاتا سیتا (Almahata Sitta) یا AhS از ماده ای ساخته شده است که با عنوان کندریت کربن دار (Carbonaceous Chondrite) شناخته می شود. این سنگ های سیاه دارای ترکیبات آلی و همچنین انواع مواد معدنی و آب هستند.

طبق اعلام پژوهشگران، ترکیبات معدنی این سنگ های فضایی، سرنخ هایی را درباره سیارک مادر که یک شهاب سنگ را به وجود آورده است، ارائه می دهد. ویکی همیلتون (Vicky Hamilton) زمین شناس سیاره ای از مؤسسه تحقیقات جنوب غربی بولدر کلرادو که یکی از نویسندگان این مطالعه است، گفت: برخی از این شهاب سنگ ها غنی از موادی معدنی هستند که شواهدی از قرار دریافت در معرض آب در دما و فشارهای پایین ارائه می دهند. ترکیب شهاب سنگ های دیگر هم به گرم شدن در عدم حضور آب اشاره دارد.

این تیم یک نمونه جوان 50 میلی گرمی از شهاب سنگ AhS را زیر میکروسکوپ تجزیه وتحلیل کرد و دریافت که این جرم دارای یک ترکیب معدنی منحصربه فرد است. این شهاب سنگ مجموعه ای از مواد معدنی غیرمعمول را در خود جای داده است که در دما و فشارهای متوسط تشکیل می شوند و این بالاتر از چیزی است که در سیارک معمولی دیده می شود اما از سویی از شرایط یک سیاره هم پایین تر است. به طور خاص یک ماده معدنی با نام آمفیبول (Amphibole) برای شکل گیری نیاز به قرار دریافت طولانی مدت در معرض آب دارد.

آمفیبول به اندازه کافی در زمین یافت می شود، اما فقط پیش از این فقط یک بار مقادیر کمی از آن در یک شهاب سنگ معروف به آلنده (Allende) که عظیمترین کندریت کربن دار یافت شده تا به امروز است، پیدا شده است. این شهاب سنگ در سال 1969 میلادی در چی واوا (Chihuahua) مکزیک سقوط کرد.

مقادیر زیاد آمفیبول در شهاب سنگ AhS نشان می دهد که این قطعه از یک سیارک مادر جدا شده است که پیش از این هرگز شهاب سنگی را به زمین نفرستاده بوده است.

محققان تأکید کردند که نمونه های سیارک ریوگو هم که توسط کاوشگر هایابوسا 2 ژاپن به زمین آورده شده و همچنین نمونه های سیارک بنو که توسط اسیریس رکس ناسا به زمین می رسند، احتمالا مواد معدنی فضایی بیشتری را دربر خواهند داشت که پیش از این به ندرت در شهاب سنگ ها دیده شده است.

همیلتون گفت: ممکن است برخی از انواع کندریت کربن دار در فرآیند ورود به جو دوام نیاورند و این باعث می شود که دانشمندان گونه ای از کندریت را که می تواند در فضا رایج باشد، مطالعه نکنند. به عقیده ما مواد کندریت کربن دار در منظومه شمسی، بیش از آنچه در مجموعه شهاب سنگ های رسیده به زمین دیده می شود، وجود دارد.

عکس کاور: شهاب سنگ آلماهاتا سیتا در صحرای سودان که می تواند از یک سیارک غول پیکر در منظومه شمسی آمده باشد.

Credit: Peter Jenniskens/SETI Institute/NASA AMES

منبع: Live Science