خاطره بازی های قدیمی بچه های لب خط - مجله فروشگاه

در آن زمان به جای نهرهای آب امروزی که هنوز از کوچه های محله های جنوبی جمع نشده، نهرهای پاکیزه ای وجود داشت که آب زلال قنات بر روی سنگریزه های کف آن می غلطید و اطرافش پر از چمن و سبزه های پرطراوت بود.

بچه ها دم عصر با نایلون هایی که در دست داشتند، کنار نهرها جمع می شدند و جوبگردی بازی می کردند. آنها نایلون ها را روی بستر نهر می کشاندند تا پول خردهای داخل آب را جمع کنند. معمولاً کمتر پیش می آمد کسی از این بازی دست خالی برگردد. در آن دوران، هر روز بچه های محل در خانه کسی که تلویزیون سیاه و سفید داشت جمع می شدند تا کارتون زورو را تماشا کنند. بعد از خاتمه کارتون چادرهای سیاه مادرانشان را روی شانه می انداختند و دستمال و روسری کوچک را مانند نقاب زورو به صورت می بستند. گاهی هم بالشت و متکاهای لوله ای خانه، اسب زوروهای کوچک می شد و با هم به جنگ افراد زورگوی شهر می رفتند. تیرو کمان درست کردن با چوبی محکم و دوشاخه و قطعه ای کش پهن به مهارتی خاص نیاز داشت و هرکسی تیرو کمان بهتری می ساخت، قمری و کبوتر وگنجشک های بیشتری شکار می کرد. در کنار این بازی های بی خطر، بازی پرهیجان و خطرناک قطاربازی هم در میان آنها رواج داشت. بچه ها لب خط راه آهن تهران - تبریز و تهران ـ اهواز کنار ریل می ایستادند و انتظار می کشیدند تا قطار از راه برسد. بعد تند و فرز دسته پشت واگن قطار را سفت و محکم می چسبیدند تا با قطار به مدرسه برسند. گاهی که مجبور می شدند پیش از رسیدن به مدرسه پایین بپرند، روی قلوه سنگ های کنار ریل پرتاب می شدند و با سر و روی زخمی و خونین خود را به مدرسه می رساندند.