محققان روش تشخیص سم در میوه ها را ابداع نموده اند - مجله فروشگاه

استفاده از تیابندازول در فرآوری مواد غذایی در روسیه و اتحادیه اروپا، ممنوع است. با این حال دانشمندان شرح می دهند که از این ماده سمی در کشاورزی برای درمان گیاهان برای محافظت از آنها در برابر آفات، پوسیدگی و کپک استفاده می گردد. اما بقایای تیابندازول پس از استفاده از آن در خاک به راحتی وارد محیط زیست و سپس وارد سبزیجات و میوه ها می گردد.

کنستانتین کاتین ، دانشیار NRNU MEPhI (INTEL) گفت: تیابندازول برای انسان سمی است. از جمله علائم اصلی مسمومیت می توان به حالت تهوع، استفراغ، سردرد، خواب آلودگی و تب اشاره نمود. تیابندازول هنگامی که وارد بدن می گردد منجر به نارسایی کبدی، ایجاد اختلال در رشد جنین در زنان باردار یا ایجاد واکنش آلرژیک می گردد. سازمان غذا و داروی اتحادیه اروپا و سایر سازمان های مشابه تأثیر این ماده سمی بر موجودات زنده را خطرناک می دانند.

متخصصان روش جدیدی برای یافتن تیابندازول در میوه ها، حتی در کوچک ترین غلظت ایجاد نموده اند. برای این کار آنها یک محلول ویژه تهیه نموده اند.

این ترکیب شیمیایی با استفاده از محاسبات DFT (density functional theory نظریه تابعی چگالی) با مقایسه ساختار الکترونیکی مولکول های تیابندازول و سایر مواد، انتخاب شده است.

کاتین گفت: هدف از محاسبه DFT انتخاب ترکیب محلول متناسب با تیابندازول مانند کلید برای قفل است. برای ما مهم بود که محلول حاصله حتی در شرایطی که تیابندازول بسیار کم و آلاینده های دیگری در محصول غذایی وجود دارد، به طور مؤثر با این ماده سمی تداخل داشته باشد. پس از آزمایش گزینه های مختلف، دانشمندان یک ترکیب مولکولی مناسب بر اساس بتائین و پیروسلیمئیک اسید پیدا نموده اند که تیابندازول را در میوه ها یافته، به آن متصل شده و حضور آن را برجسته می نماید.

به گفته دانشمندان، این امر یافتن حتی کوچک ترین دوزهای این ماده سمی (حداکثر 0.1 میلی گرم در لیتر) را تقریباً در همه انواع میوه های صادر شده، امکان پذیر نموده است.

کنستانتین کاتین گفت: حداکثر اندازه مجاز تیابندازول در میوه ها و سبزیجات به وسیله مقامات دولتی مربوطه مشخص می گردد. هنجارها و موازین در کشورهای گوناگون و برای میوه های مختلف اندکی با هم فرق داشته و تقریباً 5 میلی گرم در لیتر است. فناوری پیشنهادی ما قادر به مشخص غلظت، تیابندازول حتی 50 برابر کمتر از حداکثر مجاز است.

پیش تر تیابندازول را با استفاده از الکتروفورز مویرگی یا طیف سنجی فلورسانس جستجو می کردند. اینها روش های گران قیمتی هستند که به تجهیزات خاصی احتیاج دارند که در همه آزمایشگاه ها موجود نیست، در حالی که بتائین و اسید پیروسلیلیک به اندازه حداکثر در دسترس کامل دانشمندان هستند.

پژوهشگران قصد دارند این فناوری را ثبت نموده و به کمیسیون اتحادیه اروپا ارائه دهند تا بتوان از آن برای بازرسی محصولات غذایی صادر شده از ترکیه به اتحادیه اروپا استفاده کرد. علاوه بر این، متخصصان در حال توسعه فناوری مشابهی برای جستجوی مواد سمی در لوازم آرایشی هستند.

در این مطالعه دانشمندان ترکیه، عربستان سعودی و ایران هم شرکت کردند.

نتایج این تحقیقات آنها در مجله Microchemical (https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0026265X21005725) منتشر شده است.